never, ever show them your face

(dit is een deel van het oh-zo-lang uitgestelde blogvervolg van de gelatinefabriek. Onlangs op een godvergeten dag, gekleed in een trainingsbroek, de dikste sokken die ik kon vinden, en mijn haar hoog in een knotje gebonden, bladerde ik nog eens door heel mijn fotobibliotheek. En eigenlijk mis ik het wel, die sneaky ontdekkingen in de oude fabriek. Zeker toen er een vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht zich in ons gezelschap vertoefde, die ons meesleepte naar plekjes waar me met onze voetjes, gehuld in ballerina's, nooit spontaan een stap zouden zetten. Omdat we nu eenmaal meisjes zijn, en omdat we nu eenmaal iets minder avontuurlijk zijn aangelegd)