camerareflexspiegel

IK BEN VERLIEFD! 

nooit gedacht dat ik zo materialistisch zou kunnen zijn, maar serieus

ik ben verliefd op een camera

ik heb een spiegelreflexcamera gekregen, en ik zit al heel de avond aan mijn nieuwste aanwinst gekluisterd, 

en dat zal waarschijnlijk heel de vakantie lang aanhouden.

 Ik trek alles, en als ik zeg 'alles', bedoel ik ook echt wel 'alles'!!!!!
het gaat van pennen, en schilderijen tot 54634 foto's van mijn broer, zusje, en mama.
Het grappige is, dat in het begin ze nog lachen op de foto's, maar hoe verder de foto's vorderen, hoe meer de glimlach op hun eerst zo vrolijke gezichten verdwijnen, en langzaamaan veranderen naar harde, verveelde gezichten. Op het einde zie je zelfs meestal alleen maar hun achterkant?
zou ik vervelend zijn misschien ? - nee toch

maar goed, in het begin van de dag (toen mijn familieleden nog niet dood-geërgerd waren aan mij) was mijn mama samen met mij naar mijn camera aan het kijken, en hadden we er een uv-lens bij opgezet.
Dat is nu verschil tussen mij en mijn mama:
 - ik zet de lens erop, en kijk wat het geeft.
- mijn mama leest eerst uitgebreid de handleiding, plaatst de lens, en leest daarna nog een keer uitgebreid de handleiding.
Ik wordt gek ervan, dus ik loop weg. Met als gevolg dat mijn mama me gewoon achterna komt rennen met nóg een papiertje in haar handen.
ZOOO TYPISCH
wat is dat toch met ouders en handleidingen ??

god ik mis de zomer! 

hoe kouder het wordt, en hoe dichter bij de winter komt

hoe meer ik verlang naar die zonoverspoelde dagen aan de zee, 

wanneer het aangenaamste moment van de dag 'savonds is, wanneer het afgekoelde zand tussen je tenen kruipt.

S

U

M

M

E

R

I

S

ik had pas te laat door dat mijn hals duidelijk te smal is

S

I

N

G

I

N

G

(in my head) 

t'es beau ...

 

http://www.youtube.com/watch?v=KUKsCKvgGWU

 Sinds 2 weken volg ik een fotografiecurus.
Mijn opdracht van deze week: foto's maken met lange sluitertijd, en beweging in de foto brengen.
Helaas heb ik geen spiegelreflexcamera, en wordt er tijdens de cursus alleen maar met spiegelreflex gewerkt! (gelukkig is er nog de mogelijkheid om ginder er eentje te gebruiken, maar helaas pindakaas kan ik die niet mee naar huis nemen)
Dus thuis oefen ik wat met mijn eigen camera; Niet zo cool als een spiegelreflexcamera, maar wel nog cool genoeg om een paar sluitertijden mee in te kunnen stellen zodat ik toch nog wat kan oefenen.
Gelukkig heb ik een connectie die mijn misschien (of zeg maar eerder hopelijk)

aan een spiegelreflex kan helpen,
maar als toevallig, héél toevallig iemand er nog eentje op overschot heeft en die toch maar op de kast staat tot stof te veranderen, is 'ie altijd welkom!
Op mijn verlanglijstje staan ook nog een camerastatief, en retro camera met 135-film. (nog ongeveer 2 maanden tot sinterklaas zijn boot weer in belgië aanlegt, en hopelijk heeft hij die dingen aan boord)

blow off

 Een paar dagen geleden was mijn broer (pestkop dat hij is) onze hond aan het plagen met een windblazer die hij ergens achterin het tuinhuis achter het stof had vandaan gehaald. Ik, (lieve meid dat ik ben) kom natuurlijk op voor de hond, met als gevolg dat bert MIJ (letterlijk) van mijn sokken blies!

Deze foto's heeft bert dan ook gemaakt. 

Met dat ik nu net over Bert ben aan het schrijven zie ik  hem vanuit mijn ooghoek over de grond kruipen. Waarschijnlijk met het doel mij te verschieten (wat hij nogal vaak doet, en hem meestal nog lukt ook) Helaas voor hem, ben ik nu dus voorbereid op zijn komst. 

VERDORIE

bert zat récht voor mij, achter het scherm van de laptop verscholen. Ik was zelfs aan het praten tegen hem. En tóch slaag ik erin, om vanaf het moment dat hij achter het scherm omhoogvliegt, verschrikt op te springen.

Maar weer eens het bewijs van wat een slecht geweten en bang hart dat ik heb

never, ever show them your face

(dit is een deel van het oh-zo-lang uitgestelde blogvervolg van de gelatinefabriek. Onlangs op een godvergeten dag, gekleed in een trainingsbroek, de dikste sokken die ik kon vinden, en mijn haar hoog in een knotje gebonden, bladerde ik nog eens door heel mijn fotobibliotheek. En eigenlijk mis ik het wel, die sneaky ontdekkingen in de oude fabriek. Zeker toen er een vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht zich in ons gezelschap vertoefde, die ons meesleepte naar plekjes waar me met onze voetjes, gehuld in ballerina's, nooit spontaan een stap zouden zetten. Omdat we nu eenmaal meisjes zijn, en omdat we nu eenmaal iets minder avontuurlijk zijn aangelegd)

indiana girls

ceci n'est pas une fille ? ceci une Indienne
(hopelijk heb je nu lekker veel tijd om lekker veel blogs te maken)